Herstel, wat is dat nu eigenlijk. Te vaak zie ik dat de hulpverlener al in termen van verbetering
denkt, terwijl de hulpbehoevende zich nog volledig in de chaos bevindt. Methodieken, therapieën, theorieën (evidence based!) en medicatie zijn de gereedschappen die de hulpverlener in essentie
aangereikt worden. Ik kan een scala aan websites, forums en boeken opnoemen die allen de beste gereedschappen bieden voor een duurzaam herstel. Maar waar begint herstel?
Herstel begint bij bewustwording van wat iets met je gedaan heeft, het kunnen en durven voelen. Tussen de brokstukken durven wandelen vanuit acceptatie. Dit kan pas
bereikt worden wanneer de persoon zich veilig genoeg voelt en er aan toe is. Geen enkele methodiek, therapie of medicatie kan vanuit de letter gevolgd worden om dit te bereiken. Er komt meer bij
kijken. Empathie is een leuke. En tegelijkertijd misschien wel de moeilijkste. Invoelend vermogen. Kun je dat leren tijdens een cursus? De enige manier is ondervinden. Zelf een herstelproces van
begin tot eind ervaren te hebben. Pas dan kan de hulpverlener invoelen waar de hulpbehoevende zich bevindt en van daar uit een startpunt bepalen. Empathie.
Elke situatie is uniek. Dat veegt meteen de gedachte van tafel dat iets evidence based zou moeten zijn. Het is belangrijk handvatten te hebben, planmatig te kunnen
werken, enige theorieën te kennen, weten welke therapieën er zijn en welke medicatie ingezet zou kunnen worden. Belangrijker is te weten en aan te kunnen voelen wanneer wat ingezet kan worden. De
gereedschappen gebruiken als variabele leidraad, aangepast en op maat gesneden voor iedere unieke situatie. Herstel is een proces op zich.
Ewout de Graaf